قهوه بعد از نفت دومین تجارت بزرگ جهان است. در بعضی کشورهای آمریکای جنوبی حتی وزارت قهوه نیز وجود دارد. در کشور ما ۱۰۰ درصد قهوهها وارداتی است البته این قهوه به صورت خام وارد میشود و پس از فراوری به دست مصرف کنندهها میرسد. فارغ از کیفیت قهوه وارداتی که نقشی اساسی در طعم نهایی محصول دارد فراوری دومین فاکتور مهم در کیفیت قهوه است. کیفیت و نوع فراوری رابطه مستقیمی با هم دارند و به نوعی مکمل هم هستند و نبود هر کدام کیفیت محصول نهایی را به شدت کاهش میدهد.
قهوه یکی از چند محصول استراتژیک دنیا است که پس از بنزین بیشترین مصرف را در بین کالاهای تولیدی جهان دارد و شاید از همین رو است که بسیاری از صاحبان صنایع و سرمایه گذارن ایرانی تمایل دارند تا در این بخش از صنعت کشاورزی در ایران سرمایه گذاری کرده و به نتایج دلخواهی نیز برسند.
سبک زندگی که فرای انرژی زا بودنش به بخشی از بایسته های زندگی مردمان آمریکایی ، اروپایی و ژاپن تبدیل شده است . با همه مزایایی که این صنعت و تجارت از آن برخوردار است کشورهای موفقی نیز بودند که توانستند علی رغم مزاج سنتی مردمان سرزمینشان از کشت و تجارت این صنعت به خوبی بهره مند شود.
قهوه یک صنعت بزرگ است – اگرچه، بر خلاف افسانهی موجود، دومین تجارت بزرگ دنیا بعد از نفت، نیست. بر اساس سازمان بینالمللی قهوه(ICO)، در سال ۲۰۱۷، ۱.۶ میلیارد گونی ۶۰ کیلویی قهوهی رست نشده تولید شده است. ناظر اقتصادیMIT، اظهار میکند ارزش قهوه در مبادلات سال ۲۰۱۵، ۳۰ میلیارد دلار بوده است.
گفته میشود ایران بزرگترین تولید کننده قهوه خاورمیانه است و به ۱۱ کشور قهوه و محصولات جانبی آنرا صادر میکند البته این ادعای بزرگی است که بسیاری از کارشناسان آنرا غیر واقعی میدانند. زیرا ترکیه با داشتن برند قهوه ترک نه تنها مصرف کننده خیلی بزرگی است بلکه یکی از صادر کنندگان بزرگ قهوه به اروپاست و ایران در این زمینه بسیار از این کشور عقب است. در کنار این قهوه ایران با دستگاههای سنتی و قدیمی فرآوری میشود و همین موضوع باعث میشود کیفیت قهوه ایران اصلاً مرغوب نباشد. یکی دیگر از مشکلات اساسی قهوه ایران وجود حجم بالای قهوههای تاریخ مصرف گذشته در بازار است. متاسفانه به دلیل اینکه مصرف قهوه در ایران پایین است حجم زیادی از قهوههای وارداتی بدون مشتری میماند و این قهوه از چرخه خارج نمیشود و اینقدر در بازار باقی میماند تا به صورتی مصرف شود.